ایرانسل
ایرانسل از این طریق توانسته سوای همه راهکارهای تبلیغاتی اش، از محبوبیت برخی قطعات موسیقی استفاده کند تا روز به روز تعداد مشترکانش بیشتر و بیشتر شوند. این در حالی است که از نگاه صاحبان آثار موسیقی، نوع قراردادهای منعقدشده میان شرکت های واسطه ایرانسل و تهیه کننده ها، به طرز عجیبی یک طرفه و غیرمنطقی به نظر می رسد و ماجرا به جایی رسیده که آرام آرام سروصدای هنرمندان و صاحبان آلبوم های بازار موسیقی درآمده و آنها در تصمیمی خودجوش به این نتیجه رسیده اند که شاید پخش ترانه هایشان از این اپراتور را تحریم کنند.
پیش از هر چیز این توضیح برای این گزارش الزامی است. در عقد و تنظیم این قراردادها، خود شرکت ایرانسل هیچ نقشی ندارد و برخی شرکت های واسطه اند که با گنجاندن بندها و شرایط خاص، باعث به وجود آمدن چنین حاشیه هایی شده اند. روال کاری این اتفاق اهم این گونه است که شش شرکت واسطه (که در این گزارش از آنها با نام شرکت های تامین کننده محصولات فرهنگی ویترین ایرانسل نام برده می شود) با صاحبان البوم های موسیقی (اعم از خواننده یا صاحب امتیاز آلبوم) وارد مذاکره می شود و در توافقی دوطرفه، بخش هایی از ترانه های معروف آنان به عنوان آهنگ پیشواز مورد استفاده قرار می گیرند.
اما نکته اصلی ماجرا در قرادادهای رایج است که در آن ۹۵ درصد سود جمع شده به حساب این شرکت های واسطه و ایرانسل واریز می شود و ۵ درصد باقی به صورت مساوی بین خواننده و صاحب اثر تقسیم می شود! اما این همه ماجرا نیست. دریافت آن ۵ درصد هم درصورتی است که ترانه ها به مدت یک ماه مورد استفاده مشترک انتخاب کننده قرار بگیرند و در صورتی که آهنگ پیشواز موردنظر، کمتر از یک ماه مورد استفاده مشتری ایرانسل باشد، آن ۵ درصد هم خود به خود «کان لم یکن» می شود!
احسان خواجه امیری
ما تحریم کرده ایم!
میثم دهقان مدیرعامل گروه بین المللی «نیم رخ» (تولید و عرضه کننده آلبوم های پاپ) درباره شرایط قراردادهای شرکت ایرانسل به تماشا می گوید: «نبود بسترهای درآمدزا برای خواننده و شرکت های موسیقی و همچنین مارکت آشفته ای که به نبود کپی رایت و نظارت بر فضای اینترنت برمی گردد، باعث افت شدید آمار فروش در کلیه آلبوم های موسیقی شده است. در حوزه موسیقی، راه های کسب درآمد، محدودند که یکی از آنها آهنگ پیشواز است. کسب درآمد از آهنگ های پیشواز هم با قرادادهای یک طرفه به سود شرکت های مجری، اجحافی است که این شیوه درآمدزایی هنرمندان و تهیه کنندگان را تحت تاثیر قرار می دهد. آرتیست و تهیه کننده ای که یک یا دو سال روی آلبومی زحمت می کشند، باید بتوانند از «موزیک – مارکتینگ» استفاده کنند تا باز هم بتوانند محصولات بهتری تولید کنند.
اهالی موسیقی پاپ
در بحث آهنگ های پیشواز هم سهم دو و نیم درصدی تهیه کنندگان، بیشتر تحقیر اهالی موسیقی است تا سهم مالی. سایت پاتوق۹۸ :من به شدت چنین قرادادهایی را محکوم می کنم و آنها را ضدموسیقی می دانم. در تصمیمی که در نشست اخیر موسسه نیم رخ هم گرفته شده، دیگر هیچ کدام از آلبوم های شرکت را به ایرانسل واگذار نخواهیم کرد تا اعتراض به این قوانین یک طرفه را نشان دهیم. در همین راستا آلبوم جدید آقای فرهاد جواهرکلام را به ایرانسل واگذار نکردیم و آلبوم های بعدی نیز همین مسیر را خواهند رفت. باشد که متن این قراردادها تغییراتی گسترده را به خود ببینند. از بقیه همکاران هم حمایت از این حرکت را خواهانیم».
چه کسانی رکورددار پیشوازند؟
در سایت ایرانسل رده بندی رکوردداران آهنگ پیشواز هم ذکر شده که جالب توجه است. در این آمار بیشترین تعداد استفاده از آهنگ های پیشواز به ترتیب این است: سکوت (با صدای محسن یگانه)، ستاره (با صدای علیرضا قمیشی)، به عشق تو (با صدای حمید عسکری)، نباشی (با صدای محسن یگانه)، دلم گرفته (امین رستمی)، جز تو (محمد علیزاده)، باور (پیام مقامی)، رگ خواب (محسن یگانه)، کاش عاشقت نمی شدم (احسان خواجه امیری) و بمون (محسن یگانه)؛ البته این سایت هیچ عدد و رقمی را برای این آمار اعلام نکرده است. همین موضوع و همچنین عدم وجود چهره های سرشناس موسیقی کشور همچون رضا صادقی و محسن چاوشی در این جدول، باعث می شود که عده ای از کارشناسان و تهیه کنندگان این آمار را غیرقابل اعتماد بدانند.
محسن یگانه
محسن یگانه
روابط عمومی ایرانسل: ما الزامی برای این قراردادها نداریم
اما از سوی دیگر آرش کریم بیگی، مدیر روابط عمومی شرکت ایرانسل، درباره مفاد این قراردادها می گوید: «همه این قراردادها از طریق شش شرکت تامین کننده محتوا منعقد می شوند که هیچ وابستگی ای به خود شرکت ایرانسل ندارند. یعنی نه سهامدار این شرکت اند و نه زیرمجموعه ایرانسل و موسسات مستقلی هستند که وظیفه تامینمحتوای فرهنیگ را برای ویترین برعهده دارند. درباره درصدبندی ها و متن قرادرادها هم باید بگویم که این ارقام بیشتر رقابتی است و به نظر من برای صاحبان اثر هم بستر مناسبی برای تبلیغات است. ما الزامی برای این قراردادها نداریم. این طرفین معامله هستند که با هم به توافق می رسند و ما هم براساس آن قرارداد کار را به مرحله اجرا درمی آوریم. اما ایرانسل هیچ نقشی در این قراردادها ندارد. ما با دارنده اثر طرف نیستیم. به نظر من صاحبان آثار موسیقی باید خوشحال باشند. چون تا زمانی که چنین سرویس هایی وجود نداشت، آنها در استثمار عده ای دلال در بازار موسیقی بودند. ولی حالا بدون هیچ واسطه ای می توانند محصولاتشان را به جامعه بزرگی به نام مشترکان ایرانسل عرضه کنند. اگر این شرایطم هیا نبود صاحبان اثر نه همین مبالغ را کسب می کردند و نه از این بستر تبلیغاتی می توانستند استفاده کنند. وقتی بازی دو سر برد باشد، دیگر بحث ضرر بی معناست».
چه کسی برنده می شود؟
این روزها و با این اتفاقات، کمپین های فراوانی درباره تحریم آهنگ های پیشواز در سایت های موسسات فرهنگی هنری راه افتاده و گفته می شود در آینده ای نه چندان دور هم تعدادی از خواننده های سرشناس در اقدامی مشترک به تحریم این شرکت خواهند پرداخت. باید نشست و دید آخر و عاقبت پیشواز ایرانسل به کجا ختم می شود. آیا همان بوق قدیمی خودمان دوباره توی بورس می آید یا می توانیم همچنان صدای خواننده های محبوبمان را موقع انتظار پاسخ به تلفن، بشنویم و لذت ببریم.
تلف شدن دختر کرجی بعد از 18 ساعت تجاوز